Op woensdag 4 februari was er nog geen Chinees vuiltje aan de Haagse lucht. Nog voor de 2-0 zege op FC Twente kon ik dat constateren. Ik stond buiten, op het Heldenplein, met in mijn rechterhand een pislauwe bamihap van Henk Patat. Met de gratis hap in de mond keek ik naar de vele activiteiten die werden georganiseerd. Juist toen ik aanstalten maakte om mijn entree te maken in de Haagse voetbaltempel, liepen er twee mannen glunderend langs. Beiden gestoken in een strak pak groetten ze elke supporter enthousiast. De heren Wang en Fontein liepen vol bravoure rond. Vele Haagse fans wilden met Hui Wang op de foto, Fontein zag het tevreden aan. Ik kreeg er een goed gevoel bij. Maar zoals het onze FC betaamt, verdwijnen de zonnestralen in no time als sneeuw voor de zon.
Exact vijf weken heeft de Haags-Chinese oase van rust geduurd. Maarten Fontein stapte op. Hij wilde geen loopjongen worden. Toen hij de voorwaarden van Wang zag, zakte z’n broek af en hij pakte z’n spullen. Vervolgens trok hij nog even een paar beerputten open – alsof zijn vertrek nog niet genoeg bombarie had opgeleverd. Tegen Voetbal International zei hij dat er nog geen cent was overgemaakt vanuit China. Dat hij ‘krankzinnige restricties’ opgelegd kreeg. Dat de deal met Haagse iconen Rob Jansen, Kees Jansma, Dick Advocaat en Harro Knijff nu volledig van de baan is. Het zag er rooskleurig uit, de vier werden steeds enthousiaster. Met hun knowhow en kennis werd een gouden basis gelegd, zei Fontein. Hij was ook bezig om de in Den Haag gevestigde multinational Aegon als shirtsponsor te strikken. Ajax-legende Piet Keizer zou hoofd scouting worden.
Fontein voelde zich belazerd door Wang. Van al het vertrouwen wat Wang had opgebouwd bij de algemeen directeur, was niets meer overgebleven. De inmiddels beruchte zestien eisen deden hem denken dat zijn hoofd op het hakblok moest. Sommige eisen zijn inderdaad ridicuul, maar zijn die niet voortgevloeid uit het onrealistische enthousiasme waarmee Wang te werk gaat? Wang runde nog nooit een voetbalclub en sloeg door in zijn onervarenheid. Fontein had juist dé gids moeten zijn die hem daarin kon afremmen. Voor een maandsalaris van €27.000,- zou die taak toch geen probleem moeten zijn. Maar Fontein voelde zich blijkbaar dusdanig buitengewerkt dat hij zijn conclusies trok. Had Fontein niet in overleg moeten treden zonder direct de Kyocera-deur achter zich dicht te trekken?
Wat nu rest is een stuurloos schip. Niemand weet wie de baas is of wat in de nadere toekomst gaat gebeuren. De media smullen ervan. ‘Een ongelooflijke puinhoop’, ‘een enorme chaos’: stemmingmakende termen vliegen ons om de oren. Gelukkig zijn de Haagse fans wel wat gewend. Zelfs van deze soapeske nieuwsberichten kijken de Residentieclub-aanbidders niet meer op. Want dat het bij ADO Den Haag een ongelooflijke puinhoop en een enorme chaos is, dat is het eigenlijk altijd.
Het Nest van de Ooievaar 