Met ‘knokmiddenveld’ is de inzet terug achter de duinen

Gistermiddag speelde de equipe van Henk Fraser knap gelijk tegen het hoog geklasseerde Vitesse (2-2). De ploeg uit Den Haag toonde veerkracht door tot twee maal toe terug te komen van een achterstand, daar waar het eerder in het seizoen juist voorsprongen weggaf. Zou het komen door de nieuw gevormde middenveld waarin strijd voorop staat?

In het begin van de competitie koos Henk Fraser ervoor om voor een technisch middenveld te kiezen met onder andere controleur Thomas Kristensen en Roland Alberg. Beiden kennen tot dusver een flets seizoen – Kristensen oogt te traag en Alberg heeft wel de kwaliteiten maar niet de mentaliteit van een professional. De resultaten bleven maar uit en Fraser gooide het roer om.

Tegen Feyenoord kregen Kevin Jansen en Timothy Derijck een kans en die grepen zij met beide handen aan. Het driemansmiddenveld waarin ook voor Danny Bakker een plek was ingeruimd, speelde het sterke middenveld van Feyenoord uit de wedstrijd met wapens als tomeloze inzet en strijd – elementen waar men zichzelf op de Haagse tribunes graag identificeert. Ook tegen Roda JC en Vitesse mocht dit trio blijven staan. In Kerkrade was het tegen het 4-4-2-spelende Roda JC lastig, maar gisteren tegen Vitesse werd met een flinke dosis inzet het middenveld van Vitesse onschadelijk gemaakt. Ondanks dat Yeini scoorde was spelbepaler Kazaisjvili onzichtbaar en werd teleurgesteld gewisseld.

Derijck speelde niet alleen uitstekend, maar eiste zelfs de strafschop op – mentaal erg sterk van iemand met zoveel tegenslagen. De Belg werd zelfs eventjes toegezongen. Ook Bakker en Jansen speelden niet geweldig, maar gingen wel voorop in de strijd –  de enige manier waarop je sterke tegenstanders het vuur aan de schenen kan leggen. Dat bleek uit de 1-1, toen ADO vroeg druk zette, de tegenstander opjoeg, waardoor absolute uitblinker Ruben Schaken kon scoren. Al met al lijkt de typisch Haagse inzet terug te zijn achter de duinen.

Hoe lang blijft meneer Wang nog kalm?

In Den Haag klinkt het geluid van de tikkende noodklok. Het is crisis achter de duinen. Uit de laatste zeven wedstrijden pakte de ploeg slechts twee puntjes en de laatste thuiszege van de Hagenaars dateert van exact een half jaar geleden. Zelfs de ingenieuze dug-out-wissel zette geen zoden aan de dijk. De ploeg won nog maar één keer deze jaargang.

Zeven wedstrijden, twee punten; het zijn zorgbarende cijfers. En dat terwijl het programma van de troepen van Fraser toch wel de verwachting op meer punten schepte. Excelsior, De Graafschap, NEC, Heracles Almelo; normaal gesproken tegenstanders waartegen het moet gebeuren.

Gevolg van die slechte reeks is een tot zeebodemdiepte gezakt zelfvertrouwen. Tegen De Graafschap kwamen de meest eenvoudige passes niet aan en veranderde het bravourevolle team van de eerste weken in elf angsthaasjes.

De opperangsthaas zit echter in de dug-out. Henk Fraser, als actief voetballer een kiezelharde verdediger, formuleerde warempel een logische opstelling. Maar als je thuis tegen De Graafschap – het slechtste team van de eredivisie – de eerste tien minuten wordt weggespeeld en circa 20% balbezit hebt, en daarna ook vol angst het duel afwerkt, maar één keer wisselt, terwijl Fraser zijn ploeg twee weken kon voorbereiden op deze cruciale wedstrijd, dan kunnen we concluderen dat Fraser het elftal niet aan de praat heeft gekregen en ook niet meer zal krijgen. Fraser hoeft zich niet te verschuilen achter de interlandperiode, want het voordeel van een club als ADO is dat het zelden internationals af hoeft te staan. En een coach is immers verantwoordelijk voor het mentale aspect. Dijkhuizen, Advocaat, u bent welkom – schuif desnoods Aleksandar Rankovic door.

Immers typende en mee weemoed terugkijkende naar betere tijden, kijk ik met een schuin oog naar de toekomst. Het schutterende team, wat af en toe wel laat zien goed te kunnen voetballen – reist komend weekend af naar Leeuwarden. Op korte termijn keren steunpilaren Wilfried Kanon, Mathias Gehrt en Tommie Beugelsdijk terug. Na die wederom cruciale partij tegen Cambuur wachten Feyenoord-thuis, Roda-uit, Vitesse-thuis, Groningen-uit en AZ-uit. Een loodzwaar programma. Als het tegen de mindere teams niet lukt, moet het maar tegen de groteren der eredivisionisten gebeuren. Vraag is hoe lang ADO en meneer Wang nog op deze voet verder zullen gaan. Want in het allerslechtste scenario staat Den Haag na AZ-uit nog steeds op zeven punten.

Halsstarrige Fraser is het ingrijpen vreemd

Keer op keer stelt ADO teleur, terwijl er wordt geroepen dat het de beste selectie in jaren heeft.

Op bezoek bij promovendus NEC ging het voor de zoveelste keer mis bij de club uit de Residentie. Wanneer zelfs de normaliter constant presterende Aaron Meijers slecht begint te spelen, is het menens achter de duinen. De verdediging is een gatenkaas waar een Emmental-kaasboer trots op zou zijn. Op papier zijn Vito Wormgoor, Gianni Zuiverloon en Aaron Meijers echter prima eredivisiekrachten. Op rechts staat een jeugdspeler, Ebuehi.

Neem Zuiverloon. Speelde bij SC Heerenveen, Feyenoord, in Spanje en in Engeland. Van hem verwacht je dus routine, ervaring en rust. De 28-jarige Zuiverloon, van origine rechtsback, heeft ongetwijfeld een goedgevulde bankrekening, veel hogerop gaat hij in zijn carrière niet meer komen. Hij speelt bij ADO en vindt dat wel prima zo. Die mentale gemakzucht straalt hij uit in het veld. Het ergste is nog: Zuiverloon kan door veertig ondergrenzen zakken – de week erna stelt Fraser hem toch wel weer op. Want na het bekerechec in Genemuiden stond de verdediger gewoon weer in de basiself. Hetzelfde geldt eigenlijk voor Alberg. Als ‘straf’ voor zijn mentale onvermogen staat hij niet in de basis, maar als het niet loopt wordt hij er toch maar weer in gegooid. Worden de spelers dan nog wel uitgedaagd, als tegen De Graafschap straks weer dezelfde elf mogen opdraven?

Fraser is de enige in Den Haag en omstreken die voetbaltalent ziet in rechtsback Tyronne Ebuehi. Deze jongen loopt wekelijks te schutteren, maar staat elke keer weer op het wedstrijdformulier. Geef Derijck toch weer eens een kans. Die Belg maakt ook wel eens een slippertje, maar straalt tenminste professionaliteit uit.

Zodra Beugelsdijk terugkeert van zijn blessure, zal het mij benieuwen wat Fraser gaat doen. Gelukkig is ook Mathias Gehrt op de weg terug – zijn kwaliteiten kan ADO goed gebruiken. Alhoewel, aanvallend klopt het allemaal wel bij Den Haag (NEC-uit daargelaten) Alleen de topzes maakte meer goals en Edouard Duplan is assistkoning van de Eredivisie met vijf assists. De verdediging is echter de achilleshiel van Fraser – zelf ooit een topverdediger, maar het feit dat hij niets van zijn capaciteiten terugziet bij de verdedigers, maakt van de prima coach een slechte trainer. Misschien dat de vrije Dick Advocaat Den Haag uit deze verhitte brand helpt.

Heeft ADO baat bij ervaren assistent-trainer?

Heracles Almelo is tot nu toe de verrassing van de huidige jaargang in de Eredivisie. Met man en macht proberen analytici en deskundigen het succes te verklaren. Is het een hecht team met een mix van talent en routine? Zeker. Ook de geluksfactor is aanwezig. En speelt ook de terugkeer van Hendrie Krüzen een rol?

Als het aan Henk Fraser ligt wel. ‘Ik denk ook dat de komst van Hendrie Krüzen (de assistent-trainer die deze zomer terugkeerde bij de club, red.) het team iets extra’s geeft. Je ziet zaken terug van Vitesse, waar hij al assistent was onder Peter Bosz,’ zei de coach – die gisteravond bij Studio Voetbal een uitstekende indruk achterliet – tegen Voetbal International, voorafgaand aan de verloren clash met Heracles.

Het is tegenwoordig een trend: een assistent-coach met een brok aan ervaring. Vooral relatief jonge coaches hebben baat bij een routinevol klankbord. John Stegeman, een onervaren trainer, heeft in Hendrie Krüzen zo’n persoon. Krüzen is al sinds 2002 assistent-trainer en kent Heracles Almelo als zijn broekzak. Ook in de traditionele topdrie zit er een oude rot naast de nog jonge hoofdtrainers. Jan Wouters assisteert Giovanni van Brockhorst bij Feyenoord, Hennie Spijkerman is de rechterhand van Frank de Boer bij Ajax en Ruud Brood voorziet Philip Cocu en PSV van routine. Bovendien heeft John van den Brom bij AZ met Marco van Basten allesbehalve een onverdienstelijke rechterhand.

Henk Fraser kent de klappen van de zweep in voetballand, was zelf jarenlang assistent, maar heeft eigenlijk pas tweeënhalf jaar hoofdtrainersbagage in zijn rugtas. Zijn assistenten zijn Ekrem Kayha en Arno van Zwam. Ongetwijfeld uitstekende assistenten voor Fraser, maar hun ervaring staat in schril contrast met de drie rechterhanden van de grote clubs.

Natuurlijk zijn er ook tal van voorbeelden van onervaren trainers die ook zonder geroutineerde assistent presteerden, maar je kunt je afvragen of ADO baat heeft bij zo’n zwaargewicht in de technische staf. Misschien hadden er tactische misrekeningen achterwege kunnen blijven met de goede raad van een ervaren rot. Wie zou die vacante positie op zich kunnen nemen? Namen als Aad de Mos, Martin Jol of Lex Schoenmaker schieten me te binnen. Zij zouden een waardevolle aanvulling zijn voor de technische staf van de Haagse club.

Fraser troeft Manschot af in aantal twijfelachtige beslissingen

ADO Den Haag verloor gisteren met 0-1 van de verrassend goed gestarte angstgegner Heracles Almelo. Een zure en onnodige nederlaag – de Haagse ploeg speelde niet slecht. Twijfelachtige beslissingen van arbiter Manschot hielpen niet bepaald mee, maar ook trainer Fraser nam een paar bijzonder twijfelachtige beslissingen die allesbehalve in het Haagse voordeel uitpakten.

Allereerst deed de basisopstelling van Fraser genoeg Haagse wenkbrauwen fronsen. De tacticus had ervoor gekozen om zowel aanvoerder Thomas Kristensen als vice-kapitein Roland Alberg op de bank te laten beginnen. Het middenveld bestond uit aanvaller Edouard Duplan – die een uitstekende indruk achterliet – Danny Bakker en Dion Malone. Zwakke schakel Malone heeft ogenschijnlijk een ongelimiteerde voorraad krediet bij Fraser. Hoevaak hij ook onder de maat presteert, de Surinamer blijft hem opstellen. Zelfs op de blindentribune ziet men dat Kristensen, de Deen met Champions League-ervaring, klassen beter is dan Malone, die voornamelijk ervaring vergaarde als Jupiler League-speler en ADO-foutenmaker.

ADO startte verder met Giovanni Korte en Tyronne Ebuehi. Ebuehi dacht zijn excentrieke haardos te kunnen inruilen voor gedegen voetbalkwaliteiten, maar kwam van een koude kermis thuis. De rechtsachter zakte volledig door het ijs en toonde aan het niveau (nog) niet aan te kunnen. Toch liet Fraser hem negentig minuten spartelen in de Haagse kunstweide. Giovanni Korte, de Haagse gifkikker die de ploeg nog hard kon gebruiken in de jacht op de gelijkmaker, werd wél naar de kant gehaald voor Alberg. Fransman Duplan, dreigend vanuit het midden, werd weer aan de zijkant geposteerd.

Met het Haags Kwartiertje in zicht wisselde Fraser eindelijk een verdediger voor een aanvaller. Niet Ebuehi, maar Vito Wormgoor verliet het strijdtoneel. Wormgoor, uiterst waardevol bij aanvallende corners, maakte plaats voor Kenji Gorré. Dat Gorré erin kwam was begrijpelijk, de wissel van Wormgoor vreemd. Hij liet zich bij de 0-1 dan wel aftroeven door spits en gluipdeken pur sang Weghorst, maar dat staat in schril contrast met de onwennige en onervaren Ebuehi.

Fraser liet een derde wissel achterwege – hij had wellicht met Kevin Jansen nog wat vers bloed kunnen brengen. De zege van Heracles kwam niet echt meer in gevaar. Fraser heeft de afgelopen interlandperiode in ieder geval niet stilgezeten: hij is in de leer gegaan bij Danny Blind. Nu kent ADO een doodnormale seizoensstart, zei Fraser tegen Omroep West, met 5 punten uit 5 duels. Volgende tegenstander is PEC in Zwolle. Daar moet gewonnen worden om de eerste septemberoverwinning te boeken sinds 16 september 2012. Toen won ADO bij SC Heerenveen (1-3).

Haagse identiteit terug achter de duinen

Haagse cultheld Tommie Beugelsdijk is terug. En hoe. De blonde, kiezelharde verdediger scoorde al bijna direct bij zijn rentree (“Helaas kopte hij ‘m van de lijn af. Ik ga niet herhalen wat ik daarna zei, want dan krijg ik gelijk tien wedstrijden schorsing”) en liet zich in de media alweer nadrukkelijk gelden als de recht-voor-zijn-raap Hagenees zoals men hem kent. Den Haag kent weer een Haagse held.

Die personificatie van de stad was lang weggeweest. Sinds oer-Hagenezen als Lex Immers en Wesley Verhoek en later ook Beugelsdijk, vertrokken, leek de Haagse bluf langzaam maar zeker uit het Haagse spel te verdwijnen. Blikvangers uit de selectie waren niet meer van Hofstadse komaf.

Nu is die balans weer hersteld. Danny Bakker, Voorburger, lijkt dit seizoen zeker van een plek op het middenveld, mits blessures hem niet teisteren. De kleine rasschoft Giovanni Korte maakte het de verdediging tegen PSV lastig en dat is precies wat het publiek wil zien. De brutale, wie-doet-ons-wat-mentaliteit – typerend voor het rijk omvangende begrip Haagse bluf – laat het bloed van de Den Haag-supporters sneller stromen. In het elftal lopen weer mannen rond die een afspiegeling van de stad vormen, en dat moet ooit de reden zijn geweest waarom clubs zoiets als aanhangers kregen.

Parallel aan die terugkeer van de Haagse mannen is de terugkeer van het Haags Kwartiertje. In vol ornaat, ondersteund door de nieuwe megaschermen in het stadion, telt het publiek tegenwoordig weer hardop af. Niet zonder resultaat: in het laatste kwartier werden twee thuisnederlagen voorkomen. Eentje door de standbeeldwaardige Hansen, eentje door quasi-Hagenees Mike Havenaar. Een spits uit het Japanse, spreekt gebrekkig Nederlands, maar vader Dido is Haags – goed genoeg. Als de lange slungel blijft scoren in het laatste kwartier, verwerft hij ongetwijfeld snel de bijnaam Mike Hagenaar.

Ook buiten de lijnen is ADO sterk bezig met een rehagisering van de club. Onlangs keerde scout Loek van Driel terug in de Residentie. Ook kregen Cedric van der Gun, Ferrie Bodde en Richard Knopper functies in de jeugdopleiding van ADO Den Haag. Stuk voor stuk oud-spelers die uit de stad komen – een uitstekende zaak voor de club.

Langer uitstel PSV-thuis had Haagse ploeg goed uitgekomen

Hoewel heel Den Haag als een stekker baalt van de afgelaste seizoensouverture wegens politiestakingen, komt de uitstel het team van Henk Fraser eigenlijk goed uit.

De wedstrijd zou gespeeld worden op zaterdagavond tegen PSV, maar deze match is uitgesteld naar dinsdagavond. Het beste voor ADO (dat overigens rap professionaliseert met onnozele kassamunten, maar schitterende megaschermen) was dat deze wedstrijd op een nog latere datum gespeeld zou worden. De Haagse ploeg is namelijk nog niet klaar voor een bezoek van de landskampioen. Allereerst is de ploeg nog niet volledig op elkaar ingespeeld. De ploeg legde slechts één gedegen pot voetbal op de mat, tegen Primera División-degradant Real Mallorca. Tegen onbeduidende ploegen als Veria FC en Gençlerbirliği werd verloren. PSV opende daarentegen het seizoen sterk met een overtuigende en effectieve 3-0 zege op FC Groningen in de wedstrijd om de Johan Cruijff Schaal.

Daarnaast is het nog allerminst zeker wie de spits zou zijn tegen de Eindhovenaren. Mocht Michiel Kramer nog niet zijn getransfereerd naar Feyenoord of elders, is hij gewoon de aanvalsleider. De vraag is of hij niet teveel met zijn hoofd bij een transfer zit, aangezien Kramer wel erg veelvuldig aangeeft dolgraag naar Feyenoord te willen. Rondom Mike Havenaar komt wellicht dezer dagen wat meer beweging, aangezien zijn Champions League-avontuur met HJK erop zit. De Japanner is dus vrij om te komen naar Den Haag.

Ruben Schaken en Edouard Duplan lijken de buitenspelers te worden, maar het is duidelijk dat dit duo geen 34 wedstrijden op de mat gaat leggen. Aangezien de spoeling dunner is geworden door het onbegrijpelijke vertrek van Xander Houtkoop – waarmee ADO een concurrent een uitstekende linksbuiten cadeau doet – lijkt Fraser na de twee dertigers terug te gaan vallen op Kenji Gorré, Giovanni Korte of Gervane Kastaneer.

Werd PSV-thuis langer uitgesteld dan dinsdag, zou ADO openen op bezoek bij FC Twente. Dit had een betere start kunnen betekenen. Op bezoek bij de kaalgeplukte Enschedese kip had ADO de uitgelezen mogelijkheid om te laten zien waar het dit seizoen tot in staat kan zijn.

Het opmerkelijke transferbeleid van ADO Den Haag

ADO Den Haag heeft zich vrijdag definitief versterkt met Ruben Schaken, maar is ‘versterkt’ wel het juiste woord?

De 32-jarige aanvaller, die vooral als rechtsbuiten acteerde gedurende zijn carrière, tekende voor twee seizoenen in Den Haag. Schaken kan ook als linksbuiten uit de voeten. Hij tekende in januari 2015 een contract voor anderhalf seizoen bij FK Inter Bakoe, met een optie voor een extra jaar. Die club lijfde hem transfervrij in nadat Feyenoord zijn contract ontbond. Schaken debuteerde in 2012 in het Nederlandse elftal en kwam tot zeven caps. Daarin trof hij tweemaal doel.

In 2013 speelde hij zijn laatste interland en dat is geen toeval. De laatste jaren is zijn carrière behoorlijk in het slop geraakt. Sinds Ronald Koeman bij Feyenoord vertrok, heeft hij nog maar zelden het leren ding met succes beroerd. Daarvoor was hij twee seizoenen lang vaste rechtsbuiten van Feyenoord. Onder Fred Rutten kwam hij niet aan spelen toe in De Kuip, waarna hij in januari van dit jaar zijn contract verscheurde. Even leek ADO toen al te dingen naar de diensten van de aanvaller, maar Schaken koos voor een avontuur in Azerbeidzjan. Ook dit avontuur werd geen succes, want Schaken diende zijn contract niet uit en speelde slechts vier doelpuntloze duels voordat hij weer naar Nederland toog.

De vraag is wat ADO met Schaken moet aanvangen. De aanvaller heeft dan wel een grote naam, vanwege zijn prestaties bij Feyenoord en Oranje, maar zijn prestaties van de laatste jaren waren niet om over naar huis te schrijven. De op zijn retour zijnde aanvaller heeft ook behoorlijk wat snelheid in moeten leveren – nota bene een van zijn spaarzame wapens. Schaken groeide in Rotterdam uit tot één van de grootverdieners, toog daarna naar het financieel als een paddenstoel de grond schietende Azerbeidzjan, waardoor zijn ADO-contract waarschijnlijk een lucratieve bedoeling is. Bovendien hengelde Den Haag met Edouard Duplan – die een behoorlijk langdurig contract tekende – al een rechtsbuiten van hoge leeftijd binnen. ADO voegde ook buitenspelers Kenji Gorré en Giovanni Korte toe aan de selectie, terwijl Xander Houtkoop en Gervane Kastaneer al bij het eerste elftal speelden. De Haagse club heeft nu vijf buitenspelers, maar beschikt niet eens over één spits. Waarom haalt Den Haag dan toch nog een buitenspeler, terwijl de fans zo vurig om een spits zitten te wachten? Het zet weer een nieuw vraagteken achter het technische beleid van de club achter de duinen.

Gorré nieuwste buitenspeler, maar wie gaat de voorzetten afmaken?

Gisteren baarde ADO opzien door aanvaller Kenji Gorré te huren van Premier League-club Swansea City. De Haagse formatie leende de zoon van oud-prof Dean Gorré voor één seizoen en bedong zelfs een optie tot koop.

Die optie tot koop was opmerkelijk te noemen, omdat de 20-jarige Gorré eerder op de dag zijn handtekening had gezet onder een nieuw, driejarig contract bij Swansea City, de club waar hij vorig seizoen voor debuteerde. Die optie tot koop onderstreept de brandende ambities achter de duinen maar weer eens. Gorré scoorde vorig seizoen achttien keer voor de beloften van de Welshe club en groeide zelfs uit tot Speler van het Jaar. De linkeraanvaller kon ook naar Celtic, maar koos voor een langer verblijf in Wales. “Ik ben heel enthousiast over wat de toekomst mij brengt,” zei Kenji nadat hij tekende. Zijn nabije toekomst ligt in ieder geval in geboorteland Nederland. Gorré kwam in de jeugdopleiding van Manchester United terecht, omdat vader Dean bij het Engelse Huddersfield Town ging spelen. Later maakte hij de overstap naar Swansea. Gorré kan zowel als buitenspeler als op ‘tien’ uit de voeten, waardoor hij zowel voor de buitenspelers als voor Roland Alberg concurrentie vormt volgens Fraser. Gorré, die al in 2011 debuteerde voor de Suriprofs, is in staat tot het geven van splijtende passes en haarscherpe voorzetten (https://www.youtube.com/watch?v=VrhjDPWiuqI) en een dreigende passeerbeweging.

Op de flanken lijkt Henk Fraser nu genoeg bezetting te hebben, met Giovanni Korte, Xander Houtkoop, Edouard Duplan, Gervane Kastaneer en dus Kenji Gorré. Toch is de coach nog druk bezig met het zoeken naar nieuwe buitenspelers: met Ruben Schaken is de club in gesprek, Romeo Castelen is gesignaleerd in het stadion en ook de transfervrije Wesley Verhoek zou terug kunnen keren in de Residentie.

De vraag is wie die voorzetten van de buitenspelers moet gaan promoveren tot een doelpunt. Mike Havenaar lijkt een ideale targetman, terwijl ook Tom van Weert een gevreesde goaltjesdief is gebleken bij Excelsior. Samuel Armenteros is een ander type, een spits die meer op eigen houtje op jacht naar goals moet gaan. Over een eventuele komst van Feyenoorder Mitchell Te Vrede heerst minder enthousiasme, terwijl ook hij een prima doelpuntenmaker zou kunnen worden.

Het is tijd voor een rol van de vogelvrije Advocaat

De Kleine Generaal was in tranen geroerd. Magic Dick had het geflikt; na het doelpuntloze gelijkspel bij Arsenal was de handhaving van Sunderland een feit. Advocaat had gedaan waarvoor hij was gekomen en vertrok weer uit het Engelse. Hij kondigde aan niet meer terug te keren als hoofdtrainer. Gisteren dong hij naar een vacature die hij al eens met veel bombarie heeft vertolkt; het bondcoachschap van België. “Dat zou ik wel leuk vinden, ja, maar ik weet niet of Wilmots weggaat”, zei Advocaat zondagavond bij Studio Voetbal.

Voordat Advocaat neerstreek bij The Black Cats, werd de ras-Hagenaar gelinkt aan de club waar hij zoveel om geeft, ADO Den Haag. Hij moedigde de plannen van Wang aan en overwoog om zitting te nemen in de Raad van Commissarissen. Samen met onder andere Kees Jansma zou hij ADO van een groengeel-gekleurd bestuur gaan voorzien, maar vanwege de onduidelijkheid binnen de club en het verrassende vertrek van Maarten Fontein haakte Advocaat af. Zowel de supporters als trainer Fraser baalden als stekkers. Fraser voerde gesprekken met de Kleine Generaal. “Bij Advocaat kreeg ik heel duidelijk het gevoel dat hij er met de juiste bedoelingen voor ADO in zat. Ik ben ervan overtuigd dat Advocaat mij direct had aangepakt als ik onzin had verteld, maar onze gesprekken waren juist goed’, zei de trainer van ADO Den Haag tegen Omroep West.

Advocaat, bestempeld met het imago van een geldwolf, vertrok vervolgens naar Sunderland en was een rol bij ADO definitief op de lange baan geschoven. Nu, een paar maanden later, is Advocaat aan het einde gekomen van die lange baan. Meermaals gaf hij in het verleden aan zijn oude club graag te willen helpen. Ook voor de Chinese overname meldde hij dit geregeld. Toen Piet Jansen directeur was, was er even sprake van een informele rol van Advocaat bij ADO, maar ook dit vond geen doorgang. Maar op het moment van schrijven is Dick Advocaat zo vrij als een vogel, heeft genoeg roebels, ponden en euro’s op zijn spaarrekening staan en kan nu eindelijk daad bij woord gaan voegen. Met zijn exceptionele netwerk en ervaring – de Kleine Generaal werkte en voetbalde in Rusland, Servië, België, Duitsland, Zuid-Korea en de Verenigde Staten. Als eindelijk de beloofde miljoenen van meneer Wang beschikbaar komen, kan er een wel heel vruchtbare samenwerking ontkiemen in de Residentie.